Bugün Güneş ile tanışalı bir yıl oldu. Hayatıma girmesi ve değiştirmesi bir yıl önce başladı :) Ne garip. Yazdığım romanda son karakterin ismi Güneş'di. Hiç Güneş isminde birini tanımıyordum öylesine seçmiştim o ismi. Sonra çok sevdiğim arkadaşım Filiz bir gün pilates için kapıdan girdiğinde seni biriyle tanıştıracağım ismi "Güneş" dedi. Parantez açarsak Filiz o dönem bana çok destek oldu hem kitabımı bitirmemde hem de o dönemi atlatmamda. Çok teşekkür Filiz!
Kitabım yayınlanmadı. Belki iyi değildi. Ben de bu konuda yazdıkça kendimi geliştiriyorum. Bir de bu bir sektörmüş birkaç yayın evi parayla yayınlamak istedi ama ben bu şekilde basılmasını istemedim. Çok kırıldım yayınlanmadı diye. Kendimi yetersiz gördüm vs. Ama sonra fark ettim ki o kitap beni tedavi etti. En önemlisi de "Güneşimi" bulmamı sağladı. Şimdi yazdığım için pişmanlık ya da kırgınlık hissetmiyorum. Sadece şükran duyuyorum bana kattıkları için. Yayınlanmadı diye yazmaktan da vazgeçmedim. Yeniden başladım başka romanlar yazmaya. Belki bir gün biri yayınlanır ya da yayınlanmaz. Önemli olan yazmayı sevmem.
İnsanın sevdiği şeyi devam ettirmesi lazım. Başarı sağlar ya da sağlamaz. Bize günümüzde öğretilen şey"Eğer başaramazsan yapma aman salaksın işte."dir :) Başarısızlıktan korkarak denemeyip bilemeyeceğimiz için olup olmayacağını, ilk önce bir adım atıp denemek gerek. Sonra bakarız olur mu olmaz mı :) Başarısızlıktan korkarak geçmez bir ömür.
Örneğin sevgi. Ben birkaç ilişkide başarısızlık yaşadım diye sevmekten korksaydım eğer Güneşim hayatıma hiç girmezdi. Yine kaybetmekten korksaydım kalbimi hiç açamazdım. Bir yıl önce kalbimin anahtarını bulup açan adama her şey için teşekkürler :) İyi ki girdin hayatıma.
