Bu ara yazmamamdan herkes şikayetçi. Ben de şikayetçiyim kendimden. Bir sürü rengimi kaybettim koşuşturmaca arasında. Yine mozaik yapmak istiyorum elim gitmiyor. Yazmak istiyorum 4 tane kitap taslağım var, bir tanesine bile yönelmiyorum. Aç bari lupus a yaz diyorum onu bile yapamıyorum. Varsa yoksa stüdyo, iş, insanlar, ev, hayat.... Geçip gidiyor maalesef. Bunu düşündükçe de ya noldu bana diyorum. Sanki çok kolay işim varmış gibi geliyor ama değil stüdyomda bilmem kaç kişiyi mutlu etmek için uğraşıyorum. Kendimi mutlu etmeyi unutuyorum sanırım o sırada. Her işin zorluğu var biliyorum o nedenle napalım diyorum. Çalışmak zorunda olmasam boş kalsam eminim yazmadan duramam ya da bir şey yaratmadan. Tatile bile çıktığımda hemen iki satır karalıyorum. Mesela çok boş vaktimde var ama sürekli kafamda planlama, iş fikri tam rahat bırakamıyorum. Belki de bunu öğrenmeliyim, boş vakitlerde nasıl yazabilirim, nasıl yaratabilirim?
Amma sızlandım. Tamam tamam genel olarak mutluyum. Akşamları yatmadan önce o ilaçları almak zorunda olmamak hala şaşırtıyor beni. Çok mutlu oluyorum. Çok sağlıklı hissediyorum. Enerjim süper. Sürekli nazar değmesin diyorum. Hayatta o kadar diledim ki bu anları şükrediyorum hayata. Neler yaşayıp geldim bu günlere, her aldığım nefesin değeri benim için büyük.
İyileşmek için iyi beslenme ve spor şart. Hayatla barışmak ve sağlıklı olmaktan keyif almakta önemli. Hasta olma isteği diye bir durum var. Kim ister ya demeyin. Çıkış bulunamayan durumlarda insan bazen hasta olup herşeyden kaçmak istiyor. Ya da ilgiyi başka türlü alamadığı için hastalanıyor. Bunları çok gözlemledim. Kendinize dürüst olun çok zor ama olun. Bir de kendinizi sevin :) Başka türlü iyileşmek zor. Sevgi herşeye iyi gelir :)
Sevgiler
