Bu günlerde vücudumda kafam yokmuş gibi hissediyorum. Yazdığım kitap bittiği için belki de. Hastane rutinlerim devam ediyor, vücudum o nedenle yerinde durmak zorunda. Nerden kan alıcaklar vücudum da gitse? Alamazlar :) Kafamın olması pek işe yaramıyor zaten çok düşünmek yorucu...
Sevgili lupusum bu aralar beni çok rahatsız etmiyorsun. Ben de korkundan çok iyi davranıyorum kendime. Bakıyorum, seviyorum falan. Spor ile ilişkin çok değişik etkilerin ben spor yaptıkça azalıyor bunu fark ettim. Her gün düzenli sabahları ormanda yürüdüğümde genelde senin ve ilaçların yaptığı yorgunluğun etkisi kalmıyor.
Ayrıca bu ara o kadar çok salgın var ki! Hasta olmaktan çok korkuyorum. Neyseki vitaminler, düzenli açık havada yapılan spor ve dengeli beslenme sayesinde kendimi iyi hissediyorum.
Sadece dediğim gibi kafam uzaklarda bu ara. Yok gibi. Belki de bana rahat hissettirmek için bir süre kaçtı gitti.
Sevgili okurlarım da neden yazmadığımı soruyor :) Onlara cevap olarak yazıyorum bu yazıyı. Yazmak istedim ama işte kafam yerinde değildi. Mailleriniz beni çok mutlu ediyor. Sorularınıza cevap vermeye çalışıyorum ama bazılarına yetişemiyorum. İlginiz için gerçekten teşekkürler :)
Sevgiler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder