30 yaşındayım artık. Zaman ne kadar hızlı ilerledi :) Seninle tanışalı 5 yıl olmuş. Hep 25 ve 30 yaşlarının dönüm noktası olacağını düşümdüm hayatımda. Gerçekten de oldu.
25 yaşımda sen hayatıma girdin ve işimi, hayatımı bırakmamı sağladın. Hiç cesaret edemeyeceğim bir anda çıkmıştın yine karşıma. Sonra ben hayatımı kökten değiştirip Urla'ya taşımdım. Reklamcılığı, İstanbul'u ve Barcelona'yı bırakmıştım göz yaşlarıyla. 5 ay kadar boş duvara baktım. Nefes almak bile zor geldi o 5 ay... Ben Urla'yı sadece ailemin yaşadığı sıkıcı ve küçük bir yer olarak bırakmıştım İstanbul'a giderken. Nereden bilebilirdim beni mutlu edecek bir yer olduğunu :) Sonra Urla'ya ve kendime bir şans vermeyi seçtim. Yaklaşık 1 ay kadar ne iş yapabileceğimi düşümdüm. Hem kendi sağlığım için hem de hayat tarzıma uyduğu için pilates eğitmeni olmaya karar verdim. Yapmışken iyi bir hoca olayım dedim ve bir sürü eğitime katıldım, geliştirdim kendimi. Güzel, huzurlu, kendimi iyi hissedeceğim bir stüdyom olsun dedim ailemin de yardımıyla çok güzel bir stüdyo açtım. Sonra bir yıl içinde çevremde çok güzel ama çok çok güzel insanlar toplandı. Beni hiç tanımadan bana güvendiler, geldiler öğrencim oldular :) Sonra hep derler ya profesyonel iş yeri sahibi olmak için müşterilerinle arkadaş olma. Ben bu kuralı çok sallamadım. Benim için, profesyonellik çok güzel dostlarımın olmasıydı :) Gerçekten de Urla, bu dostlarım sayesinde yuvam oldu :)
Şimdi 30 yaşında bu güzel dostlarım bana çok güzel bir süpriz parti yaptılar. Bu yaşıma o kadar güzel başladım ki! Bütün tuttuğum bırakamadığım şeyleri de son yaşadığım lupus atağıyla hastaneden çıkışta bıraktım gitti 30 uma girmeden. Zaten gördüm ki mutsuzluğu tutmak her zaman gereksiz mutluluğa sarılmak varken. Her şeyin bir çıkış yolu var hayatta. Bittiğini düşündüğümüz yerden bir yol çıkıyor ve eğer şans tanırsak o yola herşey daha da güzelleşiyor. Kalbimi, ruhumu, bedenimi açtım 30 yaşımda bu yeni yola :) 30 yaşıma girmeden bir de kitap yazdım. Tüm içimdeki acıyı, öfkeyi, mutsuzluğu, korkuyu, kaygıyı bıraktım ben o kitapta :) Sadece mutlu ve huzurluyum.
Teşekkürler hayat
İyi ki doğdum ve tüm yaşadıklarımı iyi ki yaşadım. Bu öğrendiklerimi başka türlü öğrenemezdim :)
Tebrikler, nice mutlu yıllara...
YanıtlaSilBen de 30' umda benzer bir türdeki hastalıkla (dermatomyositis) tanıştım, yaklaşık 10 aydır birlikteyiz :). Blogundaki birçok yazını okudum ve bu 10 aylık sürede oldukça benzer duygular yaşamışız. Özellikle bu hastalığın beni bulmasında özel bir neden olduğunu duygusu...
Anlaşılan sen bulmuşsun, darısı başıma:)
"Tamamıyla geçmiş olsun" dileklerimle..
öyleyse dilerim ki, yeni yaşın sana güzellikler getirsin ^^ :)
YanıtlaSiliyi misin?
YanıtlaSilMerhaba.sizin 25 yasinda tanistiginiz lupus ile ben 30 yasimda ve butun belirtilerini yasayarak tanistim.2.seneyi doldurmak uzereyim ve ataklarim hala daha devam ediyor.hayatimdan mutluyum ama su agrilar huzur verse hic fena olmaz :)
YanıtlaSilMerhaba.sizden farkli olarak ben lupusumla 30 yasinda ve cok agir bir sekilde tanistim.su an 2.senemizi doldurmak uzereyiz.bu yasadigim hayattan memnunum ama su agrilar azcik pesimi biraksa azcik ozlesem onlari hic fena olmaz :)
YanıtlaSil